تاریخ ایران
- تمبر های قدیمی جمهوری اسلامی
- جمهوری اسلامی
- زلزله کرمانشاه(سرپل ذهاب
- زلزله های ایران
- سلسله افشاریان
- سلسله پادشاهی ساسانیان
- مهاجرت کرده بود، خانواده اش پس از ﺁن که ایران مجبور به مهاجرت به ایران شد، به ایران مهاجرت کردند. پس از جنگهای ایران و روسها، چندین دهه پیش از تولد رضا شاه، تمامی سرزمینهای خود را در قفقاز واگذار کرد. پدر او مازندرانی بود که در هنگ هفتم سوادکوه خدمت کرده و در جنگ ایران و انگلیس در سال ۱۸۵ خدمت کرده بود. در سال ۱۹۲۵، رضا خان، سرتیپ پیشین تیپ قزاق ایران، سلسله قاجار را عزل کرد و خود را شاهنشاه معرفی نمود. این زبان، زبان امپراتوری پارس در دوران شاهنشاهی ساسانیان را به یاد می ﺁورد. ۶- تا اواسط دهه ی ۱۹۳۰, حکومت سکولار رضاشاه موجب نارضایتی برخی از گروهها, به ویژه روحانیت که با اصلاحات او مخالف بودند, شد؛ اما طبقه ی متوسط و بالای جامعه ایران ﺁنچه رضاشاه انجام داد را پسندیدند. در سال ۱۹۳۵ رضاشاه با صدور حکمی از نمایندگان خارجی خواست تا از واژه ایران در مکاتبات رسمی استفاده کنند. این امر مطابق با این واقعیت است که "ایران" واژه‌ای است که توسط مردم غربی برای کشوری به نام "ایران" در زبان فارسی استفاده می‌شود. محمدرضا پهلوی, جانشین وی, در سال ۱۹۵۹ اعلام کرد که ایران و ایران هر دو قابل قبول بوده و می‌توان از ﺁن به صورت مبادله‌ای استفاده کرد. رضا شاه کوشید تا از همکاری با بریتانیا و اتحاد جماهیر شوروی جلوگیری کند. با وجود این که بسیاری از طرح های عمرانی وی به تخصص فنی خارجی نیاز داشتند، اما وی از اعطای قراردادهایی به شرکت های بریتانیایی و شوروی به دلیل نارضایتی از سلسله قاجار میان ایران، انگلستان، و شوروی، خودداری نمود. هر چند انگلستان با مالکیت شرکت نفت ایران- انگلیس, کنترل تمامی منابع نفتی ایران را در دست داشت, رضاشاه ترجیح داد از ﺁلمان, فرانسه, ایتالیا و دیگر کشورهای اروپایی کمک فنی دریافت کند. پس از سال ۱۹۳۹ که ﺁلمان و بریتانیا در جنگ جهانی دوم دشمن شدند, این مسئله برای ایران مشکل ایجاد کرد. رضا شاه ایران را کشوری بی طرف خواند, اما بریتانیا اصرار داشت که مهندسان و تکنیسین های ﺁلمانی در ایران جاسوسانی برای خرابکاری در تأسیسات نفتی بریتانیا در جنوب غربی ایران هستند. بریتانیا از ایران خواست تا همۀ شهروندان ﺁلمانی را از کشور اخراج کند، اما رضاشاه با این ادعا که این امر بر طرح های توسعه ای وی تأثیر منفی خواهد گذاشت، مخالفت کرد. محمدرضا پهلوی در ۱۶ سپتامبر ۱۹۴۱ جانشین پدرش شد. او می خواست به سیاست های اصلاحی پدرش ادامه دهد، اما مسابقه ای برای کنترل دولت تازه کار او و یک سیاستمدار حرفه ای قدیمی تر به نام محمد مصدق به راه افتاد. در سال ۱۹۵۱, مجلس شورای اسلامی, محمد مصدق را با رأی ۱۲-۷۹, که اندکی پس از ملی شدن صنعت نفت بریتانیا, به عنوان نخست وزیر جدید معرفی کرد. مصدق با مخالفت شاه مواجه شد. شاه نگران بود که تحریم نفت غرب ایران را به ورطه ی نابودی اقتصادی بکشاند. شاه از ایران گریخت, اما هنگامی که ﺁمریکا و بریتانیا در اوت ۱۹۵۳ علیه مصدق کودتا کردند , باز گشت. سپس مصدق توسط نیروهای طرفدار شاه دستگیر شد. طرحهای عمده برای ساخت زیرساختهای ایران به اجرا گذاشته شد, طبقه متوسط جدیدی شکوفا شد و در کمتر از دو دهه ایران به یک قدرت اقتصادی و نظامی مهم در خاورمیانه تبدیل شد. دولت شاه با کمک پلیس مخفی امنیتی و اطلاعاتی ایران، ساواک مخالفان خود را سرکوب کرد. چنین مخالفانی شامل چپ گرایان و اسلام گرایان می شدند. تا اواسط دهه ی ۱۹۷۰, با اتکا به درﺁمدهای نفتی, محمد رضا طرحهای جاه طلبانه تری را برای پیشرفت کشورش و حرکت به سوی "انقلاب سفید" ﺁغاز کرد.رهبران اسلامی، به ویژه ﺁیت الله روح الله خمینی، روحانی تبعیدی، توانستند این نارضایتی را با ایدئولوژی مرتبط با اصول اسلامی که خواستار براندازی شاه و بازگشت به سنن اسلامی، موسوم به انقلاب اسلامی، بود، متمرکز کنند. رژیم پهلوی پس از شورش های گسترده در سالهای ۱۹۷۸ و ۱۹۷۹ سقوط کرد. انقلاب اسلامی ساواک را منحل و وزارت اطلاعات را جایگزین ﺁن کرد. محمدرضا به کشور مصر, مکزیک, ﺁمریکا و پاناما رفت و در نهایت به عنوان میهمان انوار سادات, با خانواده خود در مصر اسکان مجدد یافت. شاهزاده رضا پهلوی, ولیعهد ایران, در هنگام درگذشت خود, به صورت غیابی جانشین شاه پهلوی شد. رضا پهلوی و همسرش در ﺁمریکا در پوتوماک مریلند با سه دختر زندگی می کنند در دوران قاجار، شخصیت ایرانی چندان صریح نبود. گرچه زبان غالب در دادگاه و دولت ایران فارسی بود, اما دوگانگی عناصر اصیل فارسی و ترکی تا سال ۱۹۲۵ ﺁشکار بود. حکومت پهلوی, در راستای فرهنگ و زبان فارسی, نقش مهمی داشت که از طریق ممنوعیت رسمی استفاده از زبانهای اقلیت مانند ﺁذربایجانی و سرکوب موفق جنبش های جدایی طلب, به دست ﺁمد. */*">سلسله پهلوی
- سلسله زندیه
- صفویان
- قاجار
خاطرات نوستالژیک دهه 60/50
، شرح حال داستان زندگی یک سوژه را نشان می دهد ، جنبه های مختلف زندگی خود را از جمله جزئیات صمیمی از تجربه برجسته می کند و ممکن است شامل تجزیه و تحلیل شخصیت موضوع باشد. آثار بیوگرافی معمولاً غیر داستانی هستند ، اما می توان از داستان نویسی نیز برای تصویر کردن زندگی شخص استفاده کرد. یک شکل عمیق از پوشش زندگی نامه نگاری میراث نام دارد. کار در رسانه های متنوع ، از ادبیات گرفته تا فیلم ، ژانر معروف به بیوگرافی را تشکیل می دهد. زندگینامه مجاز با اجازه ، همکاری و در بعضی مواقع ، مشارکت یک موضوع یا وراث یک موضوع نوشته می شود. بیوگرافی توسط خود شخص ، گاهی اوقات با کمک یک همکار یا یک شبح نویس نوشته می شود . در ابتدا ، نوشته های بیوگرافی و زندگینامه صرفاً به عنوان زیرمجموعه ای از تاریخ با تمرکز بر فردی خاص از اهمیت تاریخی در نظر گرفته می شد. ژانر مستقل زندگی نامه به طور جداگانه با تاریخ نگاری عمومی ، از قرن 18 آغاز شد و در اواخر قرن بیستم به شکل معاصر خود رسید. تاریخچه یکی از نخستین زندگینامه ها کرنلیوس نپوس بود که اثر خود را Excellentium Imperatorum Vitae ("زندگی ژنرال های برجسته" در سال 44 پیش از میلاد منتشر کرد. زندگینامه های طولانی تر و گسترده تر به زبان یونانی توسط افلاطون و در زندگی موازی او به چاپ رسیده است ، که در حدود 80 میلادی منتشر شده است. در این اثر ، یونانیان مشهور با رومیان مشهور جفت می شوند ، به عنوان مثال orators Demosthenes and Cicero یا ژنرالهای اسکندر بزرگ و جولیوس سزار . حدود پنجاه شرح حال از این اثر زنده مانده است. یکی دیگر از مجموعه های مشهور زندگی نامه های باستانی ، De vita Caesarum ("روی زندگی سزارها" Suetonius است که درمورد سال 121 میلادی در زمان امپراتور هادریان نوشت. در اوایل قرون وسطی (400 تا 1450 میلادی ، میزان آگاهی از فرهنگ کلاسیک در اروپا کاهش یافته است. در این مدت ، تنها مخزن دانش و سوابق تاریخ اولیه در اروپا ، کلیساهای کاتولیک رومی بودند . حرمسرا ، راهبان و کاهنان از این دوره تاریخی برای نوشتن شرح حال استفاده می کردند. موضوعات آنها معمولاً محدود به پدران کلیسا ، شهدا ، پاپ ها و مقدسین بود . منظور از این آثار الهام بخش برای مردم و وسایل نقلیه برای تبدیل به مسیحیت بود . یک نمونه سکولار قابل توجه از زندگی نامه از این دوره ، زندگی شارلمانی توسط درباری خود اینهارد است . در اواخر قرون وسطی ، زندگی نامه ها در اروپا کمتر كلیسای گرا شدند زیرا زندگینامه های پادشاهان ، شوالیه ها و ظالمان شروع به نمایش كردند. مشهورترین چنین زندگی نامه ای Le Morte d'Arthur توسط سر توماس مالوری بود . این کتاب روایتی از زندگی شاه آرتور آرزو و شوالیه های آن از میزگرد بود . به دنبال مالوری ، تأکید جدید بر اومانیسم در دوره رنسانس باعث تمرکز بر مباحث سکولار مانند هنرمندان و شاعران شد و نوشتن را به زبانهای سنتی ترغیب کرد. زندگی هنرمندان جورجیو وازاری (1550 زندگی نامه مهم و معطوف به زندگی سکولار بود. وازاری افراد مشهور سوژه های خود را ساخت ، زیرا Lives به یک "پرفروش" اولیه تبدیل شد. دو تحول دیگر نیز قابل توجه است: توسعه چاپخانه در قرن 15 و افزایش تدریجی سواد . زندگینامه ها در زبان انگلیسی در زمان سلطنت هنری هشتم ظاهر شد . هنرها و بناهای تاریخی جان فاکس (1563 ، که به عنوان کتاب شهداء فاکس شناخته می شود ، در واقع اولین فرهنگ لغت زندگینامه در اروپا بود و پس از آن توماس فولر " تاریخچه ارزش های انگلیس" (1662 با یک مجلد مشخص. بر زندگی عمومی تمرکز کنید تأثیر گذار در شکل گیری تصورات رایج از دزدان دریایی ، تاریخ عمومی پیرامون (1724 توسط چارلز جانسون منبع اصلی زندگی نامه های بسیاری از دزدان دریایی شناخته شده است. [3] مجموعه اولیه قابل توجهی از زندگینامه های زنان و مردان برجسته در انگلستان Biographia Britannica (1747-1747 بود که توسط ویلیام اولدیس ویرایش شده است. زندگینامه و بیوگرافی آمریکایی از مدل انگلیسی پیروی می کند ، دیدگاه توماس کارلی را در بر می گیرد که زندگی نامه بخشی از تاریخ است. کارلی اظهار داشت که زندگی انسانهای بزرگ برای درک جامعه و نهادهای آن ضروری است. در حالی که انگیزه های تاریخی همچنان یک عنصر قوی در زندگی نامه اولیه آمریکاست ، نویسندگان آمریکایی رویکردی متمایز از خود نشان داده اند. آنچه پدیدار شد ، بیوگرافی نسبتاً آموزنده ای است که سعی در شکل گیری شخصیت فردی یک خواننده در روند تعریف شخصیت ملی داشت. ظهور ژانر اولین بیوگرافی زندگی نامه مدرن ، و اثری که تأثیر بسزایی در تکامل ژانر داشته باشد ، زندگی "زندگی ساموئل جانسون " از جیمز بوسول بود ، زندگینامه واژگان و نویسندگان دست نویس ساموئل جانسون که در سال 1791 منتشر شد. در حالی که آشنایی شخصی بوسول با موضوعش فقط از سال 1763 آغاز شد ، وقتی جانسون 54 ساله شد ، بوسول با تحقیقات دیگری تمام زندگی زندگی جانسون را پوشش داد. این ادعا شده است که این خود یک مرحله مهم در توسعه ژانر مدرن زندگی نامه است و بزرگترین زندگی نامه ای است که به زبان انگلیسی نوشته شده است . کار بوسول در سطح تحقیق خود بی نظیر بود ، که شامل مطالعه بایگانی ، روایات و مصاحبه های شاهدین ، روایت قوی و جذاب آن و تصویر سازی صادقانه آن از همه جنبه های زندگی و شخصیت جانسون بود - فرمولی که اساس زندگی نامه است. ادبیات تا به امروز نوشتن بیوگرافی به طور کلی در قرن نوزدهم رکود داشت - در بسیاری از موارد ، معکوس به روش آشنا تر شناخته شده برای مداحی کردن مردگان ، شبیه به شرح حال قدیسان تولید شده در دوران قرون وسطا . وجه تمایز بین بیوگرافی توده ای و زندگی نامه ادبی از اواسط قرن آغاز شد و این نشان دهنده ی نقض فرهنگ عالی و فرهنگ طبقه متوسط است. با این حال ، به لطف گسترده خواندن کتاب ، تعداد زندگینامه های چاپی رشد سریع را تجربه کرد. این انقلاب در انتشار ، کتابهایی را در اختیار مخاطبان گسترده تری از خوانندگان قرار داد. علاوه بر این ، نسخه های شومیز مقرون به صرفه از زندگینامه های محبوب برای اولین بار منتشر شد. Periodicals شروع به انتشار دنباله ای از طرح های بیوگرافی کرد. زندگی نامه ها (بیوگرافی هامحبوبیت بیشتری پیدا کردند ، همانطور که با افزایش تحصیلات و چاپ ارزان ، مفاهیم مدرن از شهرت و شهرت شروع به توسعه کرد. زندگی نامه نویسندگان توسط نویسندگان ، مانند چارلز دیکنز (که عناصر بیوگرافی را در رمان های خود گنجانده است و آنتونی ترولوپ نوشته شده اند ( زندگینامه وی پس از مرگ ظاهر شد ، و به سرعت تبدیل به پرفروش در لندن شد ، فیلسوفانی ، مانند جان استوارت میل ، کلیسای جامع - جان هنری نیومن - و سرگرمی ها - PT Barnum . بیوگرافی مدرن علوم روانشناسی و جامعه شناسی در اواخر قرن بیستم صعود می کردند و به شدت روی زندگی نامه های قرن جدید تأثیر می گذاشتند. سقوط نظریه "مرد بزرگ" تاریخ نشانگر ذهنیت نوظهور بود. رفتار انسان از طریق نظریه های داروینیان تبیین می شود. زندگی نامه های "جامعه شناختی" از اقدامات سوژه هایشان به عنوان نتیجه محیط تصور می کردند و تمایل به پایین آوردن فردیت داشتند. توسعه روانکاوی منجر به درک نافذ و جامع تری از موضوع زندگینامه شد و زندگینامه شناسان را بر آن داشت تا توجه بیشتری به کودکی و نوجوانی نشان دهند . بدیهی است که این ایده های روانشناختی در حال تغییر شیوه نگارش شرح حال بودند ، به عنوان یک فرهنگ زندگی نامه ای در حال توسعه ، که در آن بازگو کردن داستان خود به نوعی از درمان تبدیل می شود. مفهوم متعارف قهرمانان و روایت های موفقیت در وسواس با کاوش های روانشناختی شخصیت ناپدید شد. منتقد بریتانیایی ، لایتتون استراشی با کار خود در سال 1918 با نویسندگی برجسته ویکتوریا ، که شامل زندگی نامه چهار چهره برجسته از دوران ویکتوریا بود ، انقلابی در هنر زندگی نامه نوشت: کاردینال منینگ ، فلورانس بلبل ، توماس آرنولد و ژنرال گوردون . Strachey تصمیم گرفت تا زندگی را در دوره ویکتوریا بخواند تا نسل های آینده آن را بخوانند. تا این لحظه ، همانطور که استراشی در مقدمه اظهار داشت ، زندگینامه های ویکتوریا "به اندازه قشر متعهد آشنا بودند" و هوای "بربریت آهسته و آرام" را پوشیده بود. استراشی از سنت "دو جلد چربی ... از انبوهی از مواد انبوه نشده "و هدف چهار چهره نمادین قرار گرفت. روایت او اسطوره هایی را که پیرامون این قهرمانان ملی گرامی ساخته بود ، ویران کرد ، که او او را بهتر از" مجموعه ای از منافقان درهم تنیده دهان "نمی دانست. این کتاب به دلیل سبک نامربوط و شوخ طبع ، ماهیت مختصر و واقعی آن و نثر هنری اش به شهرت جهانی رسیده است. در دهه 1920 و 30s ، نویسندگان بیوگرافی به دنبال تقلید از سبک او در محبوبیت استراشی بودند. این مکتب جدید نمادها ، تحلیلگران علمی ، و زندگینامه های داستانی را به نمایش می گذارد و جمالیل بردفورد ، آندره مائوروسی و امیل لودویگ را در میان دیگران شامل می شد. رابرت گریوز ( من ، کلودیوس ، 1934 در میان کسانی که پیرو مدل Strachey از "زندگی نامه های debunking" بودند ، ایستادگی کرد. روند زندگی نامه ادبی در بیوگرافی مردمی با نوعی "هواداری مشهور" همراه بود ، در دهه های ابتدایی قرن. این فرم اخیر برای خوانندگان بیش از اخلاق یا میهن پرستی مبتنی بر کنجکاوی بود. با جنگ جهانی اول ، چاپهای ارزان قیمت با پوشش سخت محبوبیت پیدا کردند. دهه های دهه 1920 شاهد "رونق" زندگی نامه بود. محقق فمینیستی ، کارولین هیلبرون مشاهده کرد که شرح حال زندگینامه و زندگینامه زنان در طول موج دوم فعالیت فمینیستی تغییر شخصیت می دهد. او از زندگینامه نانسی میلفورد در سال 1970 به نام " زلدا " به عنوان "آغاز دوره جدیدی از زندگینامه زنان" نام برد ، زیرا "تنها در سال 1970 ما آماده بودیم بخوانیم نه اینکه زلدا فیتزجرالد را نابود کرده ، بلکه فیتزجرالد او را: او روایت او را غصب کرده است." هیلبرون سال 1973 را با انتشار انتشار ژورنال یک تنهایی ، به عنوان نقطه عطف در زندگی نامه زنان نامگذاری کرد ، زیرا این اولین بار بود که زن داستان زندگی خود را گفت ، نه به عنوان یافتن "زیبایی حتی در درد" و تبدیل "خشم به. پذیرش معنوی "، اما تصدیق آنچه که قبلاً برای زنان ممنوع شده بود: درد ، عصبانیت آنها و" پذیرش آزادانه میل به قدرت و کنترل زندگی شخص سالهای اخیر در سال های اخیر ، بیوگرافی چندرسانه ای نسبت به اشکال ادبی سنتی رایج تر شده است. همراه با فیلم های بیوگرافی مستند ، هالیوود فیلم های تجاری متعددی را بر اساس زندگی افراد مشهور تولید کرد. محبوبیت این اشکال بیوگرافی منجر به گسترش کانال های تلویزیونی اختصاص یافته به زندگی نامه ، از جمله A&E ، کانال بیوگرافی و کانال تاریخ شده است . CD-ROM و شرح حال آنلاین نیز ظاهر شده است. بر خلاف کتاب ها و فیلم ها ، آنها اغلب روایتی زمانی را نمی گویند: درعوض آنها بایگانی بسیاری از عناصر رسانه های گسسته مربوط به یک فرد از جمله کلیپ های ویدیویی ، عکس و مقاله های متنی هستند. بیوگرافی-پرتره ها در سال 2001 توسط هنرمند آلمانی رالف اولتژوفر ساخته شد . محقق رسانه ، لو مانوویچ می گوید که چنین آرشیوهایی نمونه فرم بانک اطلاعاتی را نشان می دهد و به کاربران امکان می دهد از بسیاری جهات به مرور مواد بپردازند. تکنیک های کلی "نوشتن زندگی" موضوع مطالعه علمی است. در سالهای اخیر مباحثاتی در مورد اینکه آیا همه زندگینامه ها داستانی هستند ، بوجود آمده است ، به ویژه هنگامی که نویسندگان درباره چهره هایی از گذشته می نویسند. رئیس دانشگاه کالج ولفسون در دانشگاه آکسفورد ، هرمیون لی استدلال می کند که تمام تاریخ از طریق دیدگاهی مشاهده می شود که محصول جامعه معاصر ما است و در نتیجه حقیقت های بیوگرافی دائما در حال تغییر هستند. بنابراین زندگی نامه نویسان تاریخ می نویسند به شکلی که اتفاق افتاده نیست. این راهی خواهد بود که آنها به یاد آوردند. بحث و گفتگوهایی نیز درمورد اهمیت فضا در زندگی نوشتن بوجود آمده است. Daniel R. Meister در سال 2017 استدلال می کند که: مطالعات بیوگرافی به خصوص در هلند به عنوان یک رشته مستقل در حال ظهور است. این دانشکده بیوگرافی هلندی با ترغیب متخصصان خود برای استفاده از رویکردی متناسب با ریزگردها ، مطالعات بیوگرافی را از سنت زندگی نویسی کمتر دانشمندانه و به سمت تاریخ دور می کند. تحقیقات بیوگرافی توسط میلر به عنوان یک روش تحقیق تعریف می شود که کل زندگی یک شخص یا بخشی از زندگی را از طریق مصاحبه عمیق و بدون ساختار یا گاهی اوقات با مصاحبه نیمه ساختار یافته یا اسناد شخصی تقویت و تجزیه و تحلیل می کند. این یک روش مشاهده زندگی اجتماعی به معنای رویه ای است و نه اصطلاحات استاتیک. این اطلاعات می تواند از "تاریخ شفاهی ، روایت شخصی ، زندگی نامه و زندگینامه" یا "خاطرات ، نامه ها ، یادداشت ها و سایر مطالب" حاصل شود. هدف اصلی تحقیقات بیوگرافی تهیه توضیحات غنی از افراد یا "مفهوم سازی انواع ساختاری مفهوم" است. اقدامات "، به معنای" درک منطق عمل یا چگونگی ارتباط افراد و ساختارها ". از این روش می توان برای درک زندگی یک فرد در متن اجتماعی خود یا درک پدیده های فرهنگی استفاده کرد. موضوعات انتقادی بسیاری از مشکلات عمدتاً ناشناخته برای نوشتن شرح حال خوب وجود دارد ، و اینها عمدتاً مربوط به رابطه اولاً فرد با متن و ثانیاً خصوصی و عمومی است. پل جیمز می نویسد: " مشکلات موجود در چنین زندگی نامه های معمولی چند برابر است. زندگینامه ها معمولاً با مردم به عنوان بازتاب بخش خصوصی رفتار می كنند ، با اینكه قلمرو خصوصی به عنوان مبانی تلقی می شود. این عجیب است با توجه به اینکه زندگی نامه ها بیشتر در مورد افراد عمومی که یک شخصیت را طرح می کنند نوشته شده است. این بدان معناست که ، برای چنین موضوعاتی ، بخش های غالب ارائه خود در زندگی روزمره از قبل توسط آنچه می توان یک فرآیند "خودرزیستی" نامیده می شود ، شکل گرفته است.">زندگینامه و بیوگرافی
عکس و تصاویر نوستالژیک خاطره انگیز دهه 60/70 و 50
فیلم و سریال ها و ویدیوهای قدیمی
مستند دهه60
مستند قبل از انقلاب
مستند قدیمی
مقبره رضاخان
ملکه ایران